Jest to zarówno produkt w ujęciu turystyki kulturowej, turystyki w duchu slow life jak i enoturystyki.

Zapoczątkowana w roku 2017 inicjatywa uzyskała wsparcie z funduszy Unii Europejskiej (w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Interreg V-A Polska-Słowacja 2014-2020). Projekt objął nie tylko przygotowanie grupy winiarzy do funkcjonowania na szlaku, ale także promocję oraz zbudowanie sieci współpracy z branżą gastronomiczną, gestorami oraz informacją turystyczną. Należy przy tym podkreślić, że jest to pierwszy etap rozwoju Szlaku, który systematycznie będzie się poszerzał, zarówno poprzez włączanie kolejnych winnic jak i podmiotów zainteresowanych we wspólnym budowaniu marki turystycznej Karpackiego Szlaku Wina.

Pojęcie „Karpacki szlak wina” przez wiele lat kojarzone było z eksportem wina węgierskiego do Polski. Między wschodnimi i północno – wschodnimi Węgrami a dzisiejszą Polską południowo – wschodnią wytworzyły się przez stulecia liczne powiązania w dziedzinie handlu winem. Nie brakowało polskich właścicieli piwnic i winnic na Węgrzech, choć znacznie częściej trunek przyjeżdżał w beczkach do Polski, tu trafiał do piwnic, między innymi w Dukli, Jaśliskach, Krośnie, Jaśle, Bieczu, Jarosławiu i Przemyślu, a dalej na stoły szlachty, mieszczan i kleru. Obrót ten skutecznie z resztą wyeliminował lokalną produkcję wina. W przytoczonym ujęciu Karpacki szlak wina to historyczna droga handlowa, taka sama jak szlak bursztynowy czy jedwabny.